Ş. Şair Feryadi

OTUZ BEŞ BAYRAM

 

Nasıl mutlu olunur nasıl keyif alınır
Yalnızlıklar içinde geçti otuz beş bayram
Sürgünlerde yaşarken nasıl huzur bulunur
Göz yaşı bırakarak göçtü otuz beş bayram.

 

İçimde ki bu derdi anlayanım olmadı
Sabır diye sabrettim hala kabı dolmadı
Hasret koydum adını çiçekleri solmadı
Kavuşma ümidiyle açtı otuz beş bayram.

 

Bir yanı özlem yakar bir yanım çok daraldı
Bir yanım usta avcı bir yanımsa maraldı
Bir yanım kölesiyken bir yanımda kraldı
Mütevazi ve gurur taçtı otuz beş bayram.

 

Otuz beş bayram oldu dinmez gözümün yaşı
Gelir diye beklerim görmedim ki naaşı
Düşlerime giriyor kaybolmuş mezar taşı
Yanlızca hayalini saçtı otuz beş bayram.

 

Kasırga yıkamazken şimdi devrilmiş gibi
Tutunacak dalım yok sanki savrulmuş gibi
Çöllerde susuzluktan yanmış kavrulmuş gibi
Kana kana göz yaşı içti otuz beş bayram.

 

Gurbet denen sürgünün inadını kırarken
Meğer beni unutmuş her gün onu sorarken
Umudu kabre koydu çaresini ararken
Hasret adlı kefeni biçti otuz beş bayram.

 

Her bayram sabanına göz yaşıyla uyandım
Bunca yıl özlemine bilmem nasıl dayandım
Otuz bayram sayınca bitecek diye sandım
Uzatması bitmeyen maçtı otuz beş bayram.

 

Unuttum tebessümü gitmez oldu efkarım
Koskoca çınar iken budandım oldum yarım
Yalan dünya üstünde sanki yalnız ben varım
Sensin Feryadi diye seçti otuz beş bayram.